Ülke genelinde ‘iş mentorluğu’ kavramının bilinirliği düşük, kesin bir tanımı ise mevcut değildir.

Mentorluk ifadesi çoğunlukla danışmanlık yerine kullanılmakta ve karıştırılmaktadır.

Ülke genelinde ‘Mentorluk’ eğitimi veren ve bu eğitimi resmi kurumlar nezdinde geçerli olacak şekilde sertifikalandıran herhangi bir kurum/kuruluş bulunmamaktadır.

Mentorluk mesleği gönüllü olarak yapılmakta olup, başarı kriterleri tanımlı değildir.

Ülke genelinde ‘iş mentoru’ rolünü üstlenen kişilerin profilini büyük firmaların üst düzey yöneticileri ya da herhangi bir iş sahasında henüz yeterli iş tecrübesine sahip olamayan kişiler oluşturmakta; yöneticiler zaman kısıtlarından, diğer gönüllüler ise tecrübe yetersizliğinden dolayı süreç yönetimini tamamlayamamaktadır.

Türkiye’de iş mentorluğu disiplini ile tanışıklık, uluslararası büyük firmaların, yurt içi veya yurt dışı üst düzey yöneticilerinden kısa dönem için aldıkları mentorluk hizmetleri ile başlamıştır. Uluslararası firmaların yurt dışından aldıkları mentorluk hizmetlerinin sadece bedelleri yüksek olmakla kalmayıp aynı zamanda Türkiye’deki iş hayatı kurgusuna yabancı kalıyor oluşları, mentorluk hizmetlerinin başarılı olmasını engellemiştir.

Türkiye’de, girişimciliğin milli sermaye ve ülke kalkınma sürecine olan katkısının önemi yakın dönemde anlaşılmış ve girişimcilerin hem finansal hem de teknik olarak desteklenmeleri, fikir ve haklarının korunması için yapılanmaya başlanılmıştır. Bu amaçla üniversitelerin öncülüğü ile kurulan kuluçka merkezlerinde; girişimciler iş modellerinin oluşturulmasından, ürün elde etme ve stratejik pazarlamaya kadar ilerleyen süreçlerinde pek çok zaman kendilerine yeterli desteği bulamamış ve 10 girişimciden en az 7’si girişimlerini ilk 2 senede sonlandırmak zorunda kalmışlardır. Ülkemizde girişimciler için sistemli bir mentorluk desteği bulunmamaktadır.

Türkiye’de yaşanan kimi sektörel darboğazlar, orta ölçekte faaliyet gösteren firmalarda farklı iş alanları oluşturma düşüncesine (spin-out) neden olmuş, ancak geçilmesi düşünülen iş alanları ve ihtiyaç duyulan donanımlar ile ilgili yeterli bilgi sahibi olunmaması sonucu, bu düşünceler bir iş modeline dönüştürülemeden ve/veya iş modeli çerçevesindeki süreç takipleri başarıyla yapılamadığından dolayı başarısızlıkla sonuçlanmıştır.

Türkiye’de KOBİ’ler için de hem kendi alanlarında hem de girmeyi planladıkları yeni alanlar konusunda sistemli bir mentorluk desteği bulunmamaktadır.

İşte yukarıda belirtilen bu sebeplerden dolayı Mentorluk olgusunun gelişmesi, standartlarının belirlenmesi ve eğitimlerinin desteklenmesi amacıyla TÜGİM kurulmştur.